Βαλερί Μπρούμελ, ένας ροκ σταρ σε μια χώρα που μισούσε το ροκ!

Ήταν χωρίς αμφιβολία rock. Ένας από τους πιο rock αθλητές που έβγαλε ο στίβος. Δυστυχώς γιαυτόν έζησε σ’ ένα καθεστώς που δεν αγαπούμε το rock. Το αντίθετο. Λάτρευε τη τάξη, την πειθαρχία και την υποταγή!
Ο Βαλερί Μπρούμελ, ο άλτης του ύψους που εξέπληξε τους πάντες κι έλαμψε σαν αστραπή στο άλμα εις ύψος. Είχε δύο επιλογές. Η θα συμβιβαζόταν ή θα στεκόταν απέναντι με όλες τις συνέπειες. Προσπάθησε να συμβιβάσει τις δύο επιλογές του. Δεν τα κατάφερε. Ο επαναστατικός του χαρακτήρας αντιδρούσε. Και το τίμημα της αντίδρασής του το πλήρωσε ακριβά. Σε προσωπικό επίπεδο.
Αυτό όμως το κόστος ήταν που τον ολοκλήρωσε σαν άνθρωπο. Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή. Οι σημερινοί φίλοι του στίβου ίσως έχουν ακούσει το όνομά του, αλλά σχεδόν κανείς δεν τον έχει δει να αγωνίζεται… Κι όμως κέρδισε δύο ολυμπιακά μετάλλια και κατέρριψε έξι φορές το παγκόσμιο ρεκόρ! Κι όχι μόνο αυτό. Παντρεύτηκε τρεις φορές (αδιανότητο για κομμουνιστή), είχε φιλενάδες (ως παντρεμένος, επίσης κακό για την κομμουνιστική ηθική), έπαιζε χαρτά (απαράδεκτο…) και έγραφε βιβλία που στηριζόντουσαν σε προσωπικά βιώματα (ύποπτο…)
Το αδύναμο παιδάκι Κι όμως το παιδάκι που είδε το φως της ζωής στις 14 Μαΐου 1942 (πολλοί Δυτικοί τον θέλουν γεννημένο ένα μήνα νωρίτερα, αλλά κάνουν λάθος) στο Ταμπουζίνσκι της Σιβηρίας ήταν εξαιρετικά ασθενικό. Αν το έβλεπε κάποιος θα απέκλειε ασφαλώς τη πιθανότητα να ασχοληθεί με οποιοδήποτε σπορ. Ανοίγουμε παρένθεση. Το όνομα Μπρούμελ ασφαλώς και δεν είναι Ρωσικό. Η οικογένειά του καταγόταν από την Αγγλία και μέσω Γερμανίας πήγε στη Ρωσία. Μάλιστα μακρινός του πρόγονος ήταν ο αλσατός συνθέτης Αντόνιο Μπρούμελ (1470-1520).
Ο πατέρας του είχε γεννηθεί στη Κίνα και ως γεωλόγος εγκαταστάθηκε στη Σιβηρία κι εργαζόταν στα ορυχεία της περιοχής. Αυτό έχει τη σημασία του για να εξηγήσει την αντικορφομιστική του συμπεριφορά. Ευτυχώς για την εξέλιξη του νεαρού Μπρούμελ η οικογένειά του το 1955, ενώ αυτός ήταν 13 χρόνων, εγκαταστάθηκε στο Βοροσίροβγκραντ της Ουκρανίας. Κι εκεί άρχισε να πηδά ένα σχοινάκι. Ήταν μέρος του μαθήματος της γυμναστικής. Μόνο που το καχεκτικό αγόρι πηδούσε πολύ πιο πάνω από το σχοινάκι.
Η ευελιξία του ήταν εκπληκτική. Δεν άργησε να στραφεί στον αθλητισμό και στο ύψος. Το… μυξιάρικο! Το 1960 είναι μόλις 18 χρόνων όταν ανακοινώνεται ότι θα πάει στους Ολυμπιακούς στη Ρώμη.
Πολλοί μιλούν για σκάνδαλο. «Η ΕΣΣΔ έχει χιλιάδες αθλητές υψηλού επιπέδου. Δεν μπορεί ένα… μιξιάρικο χωρίς τις πολύ μεγάλες επιδόσεις να την αντιπροσωπεύσει σε μια τόσο μεγάλη διοργανωση», ψιθυρίζουν κάποιο. Ο Μπρούμελ δεν τους ψιθύρισε, αλλά τους φώναξε από το δεύτερο σκαλί του βάθρου. Είχε δώσει σκληρή μάχη με τον συμπατριώτη του Σβλακάτζε. Πήδηξαν το ίδιο ύψος (2μ16) κι έχασε στις προσπάθειες. Εκκίνηση εξαιρετική. Δύο χρόνια αργότερα κερδίζει στο Βελιγράδι και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2μ21).

Ο…. 666: Ο θρίαμβος έρχεται το 1964 στο Τόκιο. Κερδίζει το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες με 2μ18. Χαρακτηριστικό είναι ότι τόσο στο Ρώμη, όσο και στο Τόκιο κατέρριψε το Ολυμπιακό ρεκόρ. Μόλις όμως εμφανίστηκε στο σκάμμα του ύψους οι προληπτικοί έκαναν τον σταυρό τους. Φορούσε το νούμερο…666. Ένας Αμερικανός ραδιοσχολιαστής σχολίασε ότι ο Τόμας, η ελπίδα των ΗΠΑ στο αγώνισμα είχε εξασφαλισμένο το χρυσό κόντρα στον εκπρόσωπο του… διαβόλου. Βλέπετε βρισκόμαστε στη καρδιά του ψυχρού πολέμου και για τις ανάγκες του επιστρατεύονταν και οι… διάβολοι. Ο Τόμας έχασε στη διαφορά προσπαθειών κι ήταν ο καλύτερος φίλος του Μπρούμελ αφού είχαν συναντηθεί και σε άλλους μεγάλους αγώνες!
Μετάλλιο από το κόμμα: Στα 22 χρόνια του ο Βαλερί Μπρούμελ ήταν ένας σταρ. Το κόμμα το 1961 τον είχε εγκαλιάσει και τους είχε απονείμει το μετάλλιο των σπορ. Μόνο που ο Μπρούμελ κάθε άλλο παρά το πρώτυπο του κομμουνιστή αθλητή ήταν. Του άρεσε η ταχύτητα, τα ακριβά αυτοκίνητα και η γλυκιά ζωή. Λάτρευε το ασθενές φύλλο. Ο γάμος του με την αθλήτρια γυμναστικής Σβετλάντα Λαζάρεβα το 1963 θυμίζει κάτι από Δύση. Λάμψη αστέρων, εξώφυλλα στα συνήθως αυστηρά κομματικά περιοδικά. Δείχνουν ευτυχισμένοι κι ένας γιος έρχεται να συμπληρώσει την ευτυχία τους. Όλα αυτά μέχρι τη μοιραία στιγμή…

Το ατύχημα που άλλαξε τη ζωή του: Ήταν το βράδυ της 3^ης Οκτωβρίου 1965. Η ολοκαίνουργια «Java» της Σοβιετικής πρωταθλήτριας στη μοτοσικλέτα Ταμάρα Γκολίκοβ φίλης και ερωμένης ήταν μια πρόκληση. Η Ταμάρα προθυμοποιείται να τον πάει στο σπίτι από το Αθλητικό Κέντρο του Λουζνίσκι σε χρόνο μηδέν. Θα γκάζωνε μέχρι τέλους τη μηχανή για να δοκιμάσει την τελική της ταχύτητα. Ο Βαλερί ανέβηκε στη μηχανή και ξεκίνησαν. Μόνο που ο αγώνας με το χρόνο κράτησε λίγο για να αρχίσει ένας άλλος αγώνας για τον Μπρούμελ που έμοιαζε με Γολγοθά. Έβρεχε εκείνο το βράδυ και η μηχανή βρήκε λάδια στο δρόμο. Το αποτέλεσμα ήταν να χτυπήσουν και οι δύο με δύναμη στο έδαφος. Ο Μπρούμελ τραυματίστηκε σοβαρά στα πόδια. Διαλύθηκε η κνήμη του. Σε πέντε χρόνια θα έκανε 32 εγχειρήσεις για να σωθεί όχι η αθλητική του καριέρα, αλλά η ίδια η δυνατότητά του να περπατά χωρίς βοηθήματα! Στα 23 του χρόνια έγινε εσώκλειστος διαφόρων νοσοκομείων. Δίπλα του στάθηκαν οι φίλοι του, αλλά όχι η γυναίκα του που πήρε το παιδί τους, αλλά και ότι είχαν αποκτήσει κι έφυγε. Ο Μπρούμελ μαζί με τον αγώνα να περπατήσει ξεκινούσε κι ένα δικαστικό αγώνα για να πάρει πίσω το παιδί του και την περιουσία του. Την όποια περιουσία είχε…
Η προσπάθεια για επιστροφή
Τις 25 μικρές και 7 μεγάλες εγχειρήσεις τις κατέγραψε στο ημερολόγιό του. Μαζί και τις προσπάθειες να επιστρέψει στους στίβους. Το 1969 περνά τα 2μ06 και το 1970 τα 2μ09. Οι επιδόσεις του είναι μακριά από αυτές που θέλει. Στρέφεται σε άλλα αγωνίσματα. Ασχολείται με άλλα αθλήματα. Σκοποβολή, σκάκι, μπάσκετ, ποδηλασία… Στρέφεται στη λογοτεχνία. Γράφει το βιβλίο «Ύψος» και επεξεργάζεται το ημερολόγιό του. Υπαγορεύει στο λογοτέχνη Αλεξάντερ Λάπσιν το μυθιστόρημά του «Μην προδώσεις» που δημοσιεύεται σε εφημερίδα και μεταφράζεται σε επτά γλώσσες! Το 1972 έρχεται ένα γεγονός να τον κλονίσει και πάλι. Είναι επίσημος προσκεκλημένος των Γερμανών διοργανωτών των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου. Επιβιβάζεται στο αεροπλάνο, αλλά στον έλεγχο που γίνεται αποκαλύπτεται ότι είχε μαζί του περισσότερα δολάρια από τα επιτρεπόμενα. Τον κατεβάζουν άρον άρον. Η υπόθεση δεν δημοσιοποιείται, αλλά για δεύτερη φορά στη ζωή του νοιώθω παρίας. Η πρώτη ήταν όταν μικρός, σχεδόν νεογέννητο οι συμπατριώτες του έβλεπαν με μισό μάτι την οικογένειά του που είχε Γερμανικές ρίζες! Παράλληλα στο σπίτι του μαζεύονται διάφοροι τύπου που παίζουν χαρτιά. Από ηθοποιοί μέχρι συγγραφείς και καλλιτέχνες που δεν περιλαμβάνονται στους φίλους του κόμματος.

Ο σωστός γάμος! Η ανασφάλεια για το μέλλον του, οι υποψίες του κόμματος για τη συμπεριφορά του διαλύονται τον επόμενο χρόνο, το 1973 όταν παντρεύεται την αμαζόνα Γέλενα Πετούσκοβα. Ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερή του, είχε πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς του 1968 και ’72, είχε κερδίσει τρία μετάλλια (ένα χρυσό, δύο αργυρά), αλλά το σημαντικότερο ήταν ότι ο πατέρας της ήταν Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών. Ο γάμος έδιωξε τις υποψίες. Ο έρωτας ήταν σφοδρός, τουλάχιστον για τους φίλους του ζευγεριού. Γρήγορα όμως φάνηκε ότι η νύφη είχε μάθει αλλιώς. Κι ο Βαλερί ήταν ένας άνθρωπος σε ανάγκη. Το διαζύγιο ήταν περισσότερο πολιτισμένο.
Ο Χριστιανός Βαλερί Το 1989 είναι η χρονιά των μεγάλων αλλαγών. Πέφτει το τείχος του Βερολίνου, γκρεμίζεται το Κομμουνιστικό Κόμμα από την εξουσία κι ο Μπρούμελ αλλάζει πορεία. Βαφτίζεται Χριστιανός και γίνεται το αγαπημένο παιδί του ισχυρού άνδρα της Ρωσίας Μπορίς Γιέλτσιν! Ένας τρίτος γάμος με τη Σβετλάνα, μια γιατρό που γνώρισε σε μια από τις πολλές θεραπείες του έρχεται να σφραγίσει την ευτυχία που τόσο ζητούσε. Η Σβετλάντα έχει ένα γιό εννιά χρόνο. Μαζί του κάνει άλλον ένα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Βαλερί βρίσκει τη γαλήνη σε μια χώρα στην οποία συμβαίνουν κοσμοϊστορικές αλλαγές. Στις 26 Ιανουαρίου 2003 έκλεισε για πάντα τα μάτια του. Πέθανε από καρκίνο. Στα 61 χρόνια του πρόλαβε να ζήσει τα πάντα!

O Βαλερί Μπρούμελ σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Valeriy Nikolayevich Brumel Γεννήθηκε: 14 Απριλίου 1942 στο Ταμπουζίνσκι της Σιβηρίας Πέθανε: 26 Ιανουαρίου 2003 στη Μόσχα Εθνικότητα: Σοβιετικός/Ρώσος Άθλημα: Άλμα εις ύψος Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1960 (Ρώμη): 2ος με 2μ16 (ο.ρ) 1964 (Τόκιο): 1ος με 2,18 (ο.ρ) Συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα 1962 (Βελιγράδι): 1ος με 2μ21 Παγκόσμια ρεκόρ 2μ23 στις 18 Ιουνίου 1961 στη Μόσχα 2μ24 στις 16 Ιουλίου 1961 στη Μόσχα 2μ25 στις 3 Αυγούστου 1961 στη Σόφια 2μ26 στις 27 Ιουλίου 1962 στο Πάλο Αλτο της Καλιφόρνια 2μ27 στις 31 Αυγούστου 1962 στη Μόσχα 2μ28 στις 21 Ιουλίου 1963 στη Μόσχα

Ρενάτε Γκάρισχ – Κουλμπέργκερ, πρόσφυγας στην ίδια της τη χώρα

Η πορεία της θηριώδους αυτής σφαιροβόλου από τη Γερμανία (Ανατολική) αποτυπώνεται η τραγωδία των Γερμανών, αλλά και των λαών της Βόρειας Ευρώπης στα χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ρενάτε Γκάρισχ γεννήθηκε στη πόλη Πιλάου κοντά στο Κάλιγκραντ τη χρονιά που ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Τη πόλη διεκδικούσαν από τους Γερμανούς οι Πολωνοί, οι Λιθουανοί και οι Ρώσοι που την κατέλαβαν το 1945, την κράτησαν, τη μετονόμασαν σε Μπάλτσικ κι αργότερα εγκατέστησαν το στόλο της Βαλτικής. Αυτή είναι και η Δυτικότερη πόλη της Ρωσίας. Όσο για τους Γερμανούς κατοίκους της πήραν το δρόμο της ξενιτιάς. Οι πιο τυχεροί πήγαν μακριά κι έφθασαν στη Δυτική Γερμανία. Κάποιοι άλλοι κοντύτερα. Κι εγκλωβίστηκαν στην Ανατολική Γερμανία. Αυτό δεν χάλασε και πολύ τη Ρενάτε που εκμεταλλευόμενη τα 98 κιλά της και το 1μ75 ύψος της, αλλά προπάντων τη μεγάλη της δύναμη έγινε μια από τις πρώτες μεγάλες αθλήτριες της νέας χώρας. Η ειρωνεία όμως είναι ότι το μοναδικό Ολυμπιακό μετάλλιο το κέρδισε με τα χρώματα της Ενωμένης Γερμανίας έτσι όπως παρουσιάστηκε το 1964, δηλαδή 28 ολόκληρα χρόνια πριν την οριστική ένωση των δύο χωρών. Το 1966 παντρεύτηκε, σταμάτησε για λίγο τον αθλητισμό, αλλά επανήλθε το 1968.

Η Ρενάτε Γκάρισχ -Κουλμπέργκερ σε αριθμούς	Γεννήθηκε: 24 Ιανουαρίου 1939 στο Πιλάου (Μπάλτσικ) της Ρωσίας Εθνικότητα: Γερμανίδα Αγώνισμα: σφαιροβολία Η συμμετοχή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1960 (Ρώμη): 6η (15μ94) 1964 (Τόκιο): 2η (17μ61) 1968 (Μέξικο): 5η (17μ72) Συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1962 (Βελιγράδι): 2η (17μ17)

Λουίς Μακ Πάουλ-Κάρεϊ, θυμάται την Ατλάντα, θέλει να ξεχάσει το Σίδνεϊ

Η καλύτερή της στιγμή ήταν στην Ατλάντα όταν κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στον Ακοντισμό. Αντίθετα στην πατρίδα της τέσσερα χρόνια αργότερα δεν τα κατάφερε. Κατατάχτηκε 31η σε 35 αθλήτριες. Μέσα από τον αθλητισμό γνώρισε και τον άντρα της ζωής της, τον επίσης ακοντιστή Αντριου Κάρεϊ (21ος στην Ατλάντα και 22ος στο Σίδνεϊ).



Η καρτέλα της στην IAAF
Η καρτέλα της στην ομοσπονδία στίβου της Αυστραλίας

Η Λουίς Κάρεϊ -ΜακΠάουλ σε αριθμούς	Γεννήθηκε: 24 Ιανουαρίου 1969 στο Πορτ Κάμπλα της Νέας Νότιας Ουαλίας Εθνικότητα: Αυστραλία Αγώνισμα: Ακόντιο Ύψος: 1μ75 Βάρος: 68 κιλά Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1992 (Βαρκελώνη): 11η (56μ) 1996 (Ατλάντα): 2η (65μ54) 2000 (Σίδνεϊ): 31η (53μ32) Συμμετοχή σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα 1995 (Γκέτεμποργκ): 13η (59μ30) 1999 (Σεβίλη): 5η (64μ38)

Νίνα Ντουμπάτζε, η πατριώτισσα του Στάλιν που τάβαλε με την οπαδό του Χίτλερ

Ήταν από τις πρώτες μεγάλες αθλήτριες που ανέδειξε ο Σοβιετικός αθλητισμός. Γεωργιανή που όμως γεννήθηκε στην Οδησσό, αλλά ήταν πάντα κοντά στην πατρίδα της. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό ακόμα και τις σκληρές εποχές που η Γερμανία είχε επιτεθεί στην ΕΣΣΔ και πολιορκούσε τις μεγάλες της πόλεις όπως το Λένιγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη) και το Στάλιγκραντ (σημερινό Βόλβογκραντ). Εφτά φορές κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στο δίσκο και άλλες δύο αναδείχτηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες πήρε μόνο μία φορά μέρος και περιορίστηκε στο χάλκινο μετάλλιο. Το 1948 οι Σοβιετικοί δεν πήγαν στο Λονδίνο, ενώ το 1952 στο Ελσίνκι έχασε από τις δύο άλλες συναθλητριές της από την ΕΣΣΔ. Στη συνέχεια απάντησε με μια σειρά από παγκόσμια ρεκόρ! Τα τρία πρώτα παγκόσμια ρεκόρ που σημείωσε από το 1939 έως το 1945 δεν αναγνωρίστηκαν επίσημα από την ΙΑΑΦ η οποία λόγω πολέμου φυσικά δεν λειτουργούσε. Παρ’ όλα αυτά έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από τους συμπατριώτες της. Η προηγούμενη κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στο δίσκο ήταν η Γερμανίδα Γκιζέλα Μαουερμάγιερ, μέλος του ναζιστικού κόμματος και θαυμάστρια του Χίτλερ. Έτσι μια Σοβιετική πολίτης έπαιρνε το παγκόσμιο ρεκόρ από μια οπαδό του Χίτλερ. Το γεγονός είχε τη σημειολογία του σε καιρό πολέμου κι αξιοποιήθηκε από τη προπαγάνδα. Ομάδα της ήταν η Ντιναμό Τυφλίδας.

H Νίνα Ντουμπάζε σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: ნინო დუმბაძე (Γεωργιανά), Нино Яковлевна Думбадзе (Ρωσικά) Γεννήθηκε: 23 Ιανουαρίου 1919 * στην Οδησσό Πέθανε: 14 Απριλίου 1983 στη Τυφλίδα Εθνικότητα: Σοβιετική Καταγωγή: Γεωργιανή Αγώνισμα: Δίσκος Ύψος: 1μ78 Βάρος (φόρμας): 72 κιλά Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1952 (Ελσίνκι): 3η (46μ29) Συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1946 (Όσλο): 1η με 44μ52 1950 (Βρυξέλλες): 1η με 48μ03 Παγκόσμια ρεκόρ 49μ11 στις 19 Σεπτεμβρίου 1939 στη Μόσχα 49μ54 στις 29 Οκτωβρίου 1939 στη Τυφλίδα 49μ88 στις 14 Αυγούστου 1944 στη Μόσχα 50μ50 στις 29 Αυγούστου 1946 στο Σαρπσμποργκ 53μ25 στις 8 Αυγούστου 1948 στη Μόσχα 53μ37 στις 27 Μαΐου 1951 στο Γκόρι 57μ04 στις 18 Οκτωβρίου 1952 στη Τυφλίδα * Οι Σοβιετικοί δίνουν ως ημερομηνία γέννησης την 23η Μαΐου

Χόρας «Νιπ» Ασενφέλτερ, ο πράκτορας που αγαπήθηκε

Η μάχη του Ασενφέλτερ (δεξιά) με τον Σοβιετικό Κουζνέτσοφ
έδωσε δραματικό τόνο στον τελικό των στιπλ
στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 στο Ελσίνκι.

Δεν ξέρουμε εάν ο Χόρας Ασενφέλτερ χρειάστηκε ποτέ να κυνηγήσει ένα κακοποιό ως πράκτορας του FBI, αλλά εάν είχε συμβεί κάτι τέτοιο το αποτέλεσμα μπορούμε να το προβλέψουμε, οποιοδήποτε εμπόδιο κι αν έβρισκε στο δρόμο του. Ο Ασενφέλτερ δεν ήταν απλά δρομέας. Είχε ειδικότητα στα στιπλ, όπως κι ο μικρότερος αδελφός του Μπιλ που όμως δεν έκανε τόσο μεγάλη καριέρα.   Εμφανίστηκε άγνωστος μεταξύ αγνώστων το 1952 στο Ελσίνκι και στον τελικό έπειτα από μάχη σώμα με σώμα νίκησε στα τελευταία μέτρα τον Σοβιετικό Βλαδιμίρ Κουζνέτσοφ και με νέο παγκόσμιο ρεκόρ! Την εποχή του ψυχρού πολέμου ένας Αμερικανός αστυνομικός που νικά ένα Σοβιετικό στρατιωτικό ήταν μια γλαφυρή ιστορία ακόμα και για τις λαϊκές εφημερίδες.

Ο Χόρας Ασενφέλτερ σε αριθμούς	Πλήρες όνομα: Horace “Nip”Ashenfelter Γεννήθηκε: 23 Ιανουαρίου 1923 στο Φοίνιξ της Πενσυλβάνια Εθνικότητα: Αμερικανός Αγώνισμα: 3.000μ στιπλ Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1952(Ελσίνκι): 1ος με 8.45.4 (παγκόσμιο ρεκόρ) 1956 (Μελβούρνη): αποκλείστηκε από τον τελικό (8.45.68)

Χέρμα Μπάουμα, το… πολυεργαλείο

Δοκίμασε τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα σε μια εποχή που ο γυναικείος αθλητισμός δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένος. Η Βιενέζα Χέρμα (από το Χερμίνη) όμως ξεκίνησε από τα σπριντ, συνέχισε στο ύψος, πήγε στο μήκος για να καταλήξει στο ακόντιο. Το 1936 στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου ήταν 21 χρόνων κι έχασε το μετάλλιο για 14 εκατοστά από τη Πολωνέζα Κβασνιέφσκα. Έπειτα ήρθε ο πόλεμος κι εμφανίστηκε σε Ολυμπιακούς Αγώνες στα 33 της στο Λονδίνο όπου με νέο ολυμπιακό ρεκόρ (45μ57) κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Επεχείρησε να επαναλάβει τον θρίαμβό της τέσσερα χρόνια αργότερα στο Ελσίνκι αλλά ήταν ήδη 37 χρόνων και περιορίστηκε στην 9η θέση (42μ54). Δεν εγκατέλειψε όμως τον αθλητισμό, ασχολήθηκε με το χαντμπολ και για χρόνια ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας. Μάλιστα για πολλά χρόνια ήταν κι αντιπρόεδρος της ομοσπονδίας.

Η Χέρμα Μπάουμα σε αριθμούς	Γεννήθηκε: 23 Ιανουαρίου 1915 στη Βιέννη Πέθανε: 9 Φεβρουαρίου 2003 στη Βιέννη (88 χρόνων) Εθνικότητα: Αυστριακή Ύψος: 1μ61 Βάρος (φόρμας): 68 κιλά Αγώνισμα: Ακόντιο Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1936 (Βερολίνο): 4η (41μ66) 1948 (Λονδίνο): 1η (45μ57-ολυμπιακό ρεκόρ 1952 (Ελσίνκι): 9η (42μ54) Συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1950 (Βρυξέλλες): 2η (43μ87) Ατομικό ρεκόρ: 48μ63 (1948)

Όντορ Μπόντορ, άφησε το ποδόσφαιρο κι έγινε Ολυμπιονίκης!

Η ιστορία του Οντον Μπόντορ έχει ενδιαφέρον. Γεννήθηκε στο Γκιόρ στην Αυτοκρατορία της Αυστροουγγαρίας, είχε εβραϊκή καταγωγή και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο. Ήταν καλός και οι προδιαγραφές του ήταν για να παίξει ακόμα και στην εθνική ομάδα, αλλά αυτός προτίμησε να γίνει Ολυμπιονίκης. Μάλιστα έπαιξε στην… πρώϊμη εθνική Ουγγαρίας δύο φορές σε ανεπίσημα ματς. Στις 12 Απριλίου 1901 με την Αγγλική Σούρεϊ Γουόντερερς (1-5) και στις 11 Οκτωβρίου 1903 στο Μπεκς με την Αυστρία (2-4). Η ιστορία του θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την αντίστοιχη του Κώστα Τσικλητήρα. Κι ήταν το ίδιο δραματική, αλλά όχι ηρωϊκή. Ο Μπόντορ ασχολήθηκε με τις μεσαίες αποστάσεις, κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Λονδίνο με την ομάδα σκυταλοδρομίας στα 1.600μ, έγινε, όταν ολοκλήρωσε την αθλητική του καριέρα προπονητής και δημοσιογράφος (Αθλητικός Συντάκτης), αλλά στα 39 χρόνια του έπεσε στο παγοδρόμιο της Βουδαπέστης και έχασε στη ζωή του σε ένα απίστευτο δυστύχημα, δύο μέρες πριν τα γενέθλια του!

O Όντορ Μπόντορ σε αριθμούς

 Ο τάφος του στη Βουδαπέστη Γεννήθηκε: 24 Ιανουαρίου 1882 στο Γκιόρ Πέθανε: 22 Ιανουαρίου 1927 στη Βουδαπέστη Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1908 (Λονδίνο): 3ος με την Ουγγρική ομάδα στη σκυταλοδρομία 1.600μ (3.32.5), 4ος στα 800μ (1.55.4), ενώ αποκλείστηκε από τον τελικό των 1.500μ 1912 (Στοκχόλμη): Δεν πέρασε σε κανένα από τους τελικούς των τριών αγωνισμάτων που συμμετείχε: 400μ, 800, σκυταλοδρομία 4Χ400μ (3.29.4)

Μάικ Μπόιτ, η αποθέωση της ατυχίας

Από τους πιο άτυχους αθλητές. Ενώ ήταν από τους καλύτερους αθλητές στις μεσαίες αποστάσεις έχασε δύο διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων εξ αιτίας μποϊκοτάζ. Το 1976 η Κένυα και πολλές άλλες Αφρικανικές χώρες δεν πήραν μέρος στους αγώνες στο Μόντρεαλ ζητώνας να μην συμμετάσχει η Νέα Ζηλανδία η οποία είχε παραβιάσει τον αποκλεισμό της Νότιας Αφρικής που εφάρμοζε ακόμα την τακτική των φυλετικών διακρίσεων, ενώ το 1980 δεν πήρε μέρος ούτε στους αγώνες της Μόσχας ακολουθώντας τις ΗΠΑ στη διαμαρτυρία για την Σοβιετική Εισβολή στο Αφγανιστάν. Σπούδασε στο Σεντ Πάτρικ, ένα πανεπιστήμιο που ανέδειξε μεγάλους αθλητές. Σήμερα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κενιάτα της πατρίδας του στο τμήμα άσκησης αθλητικής επιστήμης.

Η καρτέλα του στην IAAF
 

Ο Μάικ Μπόιτ σε αριθμούς	Γεννήθηκε: 6 Ιανουαρίου 1949 στο Ελντορέτ Ριφτ Βάλεϊ της Κένυα Εθνικότητα: Κενυάτης   Αγωνίσματα: 800μ, 1.500μ Ύψος: 1μ80   Βάρος (φόρμας): 68 κιλά Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1972 (Μόναχο): 3ος στα 800μ (1.46.01) και 4ος στα 1.500μ (3.38.41) Ατομικά ρεκόρ 800μ: 1.43.57 (1976) 1.000μ: 2.15.30 (1977) 1.500μ: 3.33.67 (1981) Μίλι: 3.49.45 (1981)

Βέϊκο Καρβόνεν, πάντα κοντά στις μεγάλες διακρίσεις του Μαραθωνίου

Δύσκολα ένας Μαραθωνοδρόμος μπορεί να έχει πολλές επιτυχίες σε μεγάλες διοργανώσεις. Είναι τέτοιο το αγώνισμα που μπορεί να σε ανεβάσει στη κορυφή, αλλά μπορεί και να σε κάνει να εγκαταλείψεις τη μάχη. Στα 42.195 μέτρα της διαδρομής του μπορούν να συμβούν τόσα πολλά. Λίγοι φάνηκαν συνεπείς στο ραντεβού με το νήμα του τερματισμού. Ένας από αυτούς και ο Φιλανδός Βέϊκο Καρβόνεν ο οποίος θα μπορούσε πολύ εύκολα να είναι και… Σοβιετικός. Γεννήθηκε στη γη των Κορελίων μια περιοχή ανατολικά της Φιλανδίας που για χρόνια μάλωναν Ρώσοι, Σουηδοί και Φιλανδοί. Το 1926 που γεννήθηκε στη πόλη Σόκολα ανήκε στη Φιλανδία. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πέρασε στα χέρια των Σοβιετικών κι ο Βέϊκο Καρβόνεν μετακόμισε δυτικότερα, στη πόλη Τούρκου. Το 1954 κέρδισε τον Μαραθώνιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, ενώ το 1950 ήταν 2ος, το 1956 ανέβηκε στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων, στο τρίτο σκαλί και το 1953 επικράτησε στο ξακουσμένο Μαραθώνιο της Βοστώνης. Έτρεξε μάλιστα την απόσταση σε χρόνο μικρότερο των δύο ωρών και 20 λεπτών. Θα ήταν μια εξωπραγματική επίδοση, αλλά αργότερα ξαναμετρήθηκε η διαδρομή και βρέθηκε μικρότερη της κανονικής. Ανεκπλήρωτο όνειρό του ένα μετάλλιο στο Ελσίνκι το 1952. Δεν τα κατάφερε, τερμάτισε 5ος και συμμετείχε τη τελευταία στιγμή. Τι είχε προηγηθεί; Είχε πόνους στη πλάτη. Οι γιατροί έψαξαν και βρήκαν ότι το μεγάλο άγχος είχε επηρεάσει το μεσοσπονδύλιο δίσκο. Αρχικά του απαγόρευσαν τη συμμετοχή, αλλά η επιμονή του Καρβόνεν να τρέξει ήταν μεγάλη. Όταν σταμάτησε τον αθλητισμό υψηλού επιπέδου έγινε προπονητής αθλητών στον Μαραθώνιο φυσικά.

Ο Βέϊκο Καρβόνεν σε αριθμούς

Γεννήθηκε: 5 Ιανουαρίου 1926 στη Σόκολα των Κορελίων Πέθανε: 1η Αυγούστου 2007 στο Τούρκου Εθνικότητα: Φιλανδός   Αγώνισμα: Μαραθώνιος   Ύψος: 1μ65   Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1952 (Ελσίνκι): 5ος στον Μαραθώνιο (2:26.41.8) 1956 (Μελβούρνη): 3ος στον Μαραθώνιο (2:27.47.0)   Συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1950 (Βρυξέλλες): 2ος στον Μαραθώνιο (2:32.45) 1954 (Βέρνη): 1ος στον Μαραθώνιο (2:24.51) 1958 (Στοκχόλμη): 6ος στον Μαραθώνιο (2:22.45)   Ατομικό ρεκόρ 2:18.57 (1956)

Αρτσι Χαν, ο σπρίντερ των ρεκόρ

Όπως συμβαίνει συνήθως όλα άρχισαν τυχαία. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σεντ Λιούις οι Ευρωπαίοι σπρίντερ ήταν ελάχιστοι και ο γερμανικής καταγωγής Αμερικάνος Αρτσι Χαν δήλωσε συμμετοχή στα 60μέτρα. Νίκησε και του άνοιξε η όρεξη. Προς γενική κατάπληξη νίκησε και στα 100 και στα 200μ που ήταν σε ευθεία. Χωρίς να το καταλάβει έγινε ο μόνος σπρίντερ που κέρδισε σε τρία ατομικά αγωνίσματα, επίδοση που δεν μπορεί να επαναλάβει κάποιος αφού καταργήθηκαν τα 60μ και ήταν ο πρώτος που κέρδισε σε 100 και 200μ. Το 1906 στη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας έτρεξε στα 100μ, νίκησε και έγινε ο πρώτος σπρίντερ που υπεράσπισε με επιτυχία το Ολυμπιακό του μετάλλιο. Ο επόμενος ήταν ο Καρλ Λιούις στη Σεούλ το 1988 αφού χρειάστηκε να τιμωρηθεί ο Μπεν Τζόνσον. Όταν σταμάτησε τον αθλητισμό έμεινε στους στίβους. Έγινε προπονητής στα πανεπιστήμα του Πρίστον και της Βιρτζίνια βγάζοντας πολλούς μεγάλους αθλητές.

O Αρτσι Χαν σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Charles Archibald "Archie" Hahn Γεννήθηκε: 14 Σεπτεμβρίου 1880 στο Ντόγκεβιλ του Ουισκόιν Πέθανε: 21 Ιανουαρίου 1955 στο Τσάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια Εθνικότητα: Αμερικανός Αγώνισμα: Σπρίντ Ύψος: 1μ67 Βάρος: 64 κιλά Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1904 (Σεντ Λιούις): 1ος σε 60μ (7.0-ισοφάριση Ολυμπιακού ρεκόρ), 100μ (11.0), 200μ (21.6-ολυμπιακό ρεκόρ) 1906 (Αθήνα): 1ος στα 100μ (11.2) Ατομικά ρεκόρ 100 γυάρδες: 9.8 100μ: 11.0 (1904) 200μ: 21.5 (1903)

Χάνες Κολεμάινεν, ο χαμογελαστός θρύλος…

Στην εποχή μας θα τον έλεγαν ο… άνετος. Πραγματικά όταν έκοβε το νήμα του τερματισμού (συχνότατα) ήταν γεμάτος ζωή. Νόμιζες ότι ετοιμαζόταν να ξεκινήσει ένα δεκάρι χιλιόμετρα ή ένα μαραθώνιο. Κι ας είχε τερματίσει λίγο νωρίτερα.

Ήταν δηλαδή το ακριβώς αντίθετο του Τσέχου Εμίλ Ζάτοπεκ που συναγωνίστηκε τη φήμη του Κολεμάιναν στα χρόνια μετά τον πόλεμο. Όταν  ο Ζάτοπεκ τερμάτιζε νόμιζες ότι θα σβήσει. Ήταν τόσο κουρασμένο το πρόσωπό του.

Αυτός ήταν κι ο λόγος που ο Κολεμάινεν ονομάστηκε «χαμογελαστός Χάνες». Το δεύτερο από τα τέσσερα αδέλφια της οικογένειάς του ασχολήθηκε με το τρέξιμο όπως και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.

Στις 16 Ιουνίου 1907 άρχισε να τρέξει σε μαραθώνιους. Κι είχε επιτυχία. Το 1909 κι ενώ είχε μετακομίσει στο Ελσίνκι αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και μέσα στα γήπεδα.

Τρία χρόνια αργότερα στο Στοκχόλμη του χρειάστηκαν όλες οι εμπειρίες, μέσα κι έξω από τους στίβους. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 κέρδισε τρία χρυσά κι ένα αργυρό. Αμέσως μετά έφυγε για τις ΗΠΑ. Εγκαταστάθηκε εκεί κι έγινε Αμερικανός πολίτης. Άλλωστε η Ευρώπη ήταν κοντά στον «μεγάλο πόλεμο» όπως ονομάστηκε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Το 1920 επέστρεψε στην πατρίδα του και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και συνέχισε να τρέξει στις μεγάλες διαδρομές με αδυναμία τον Μαραθώνιο.

Ολοκλήρωσε την καριέρα του στο 1928 στους αγώνες πρόκρισης για την Φιλανδική ομάδα του Μαραθωνίου. Δεν κατάφερε να τερματίσει κι εγκατέλειψε τους στίβους. Ήταν 17 Ιουνίου.

Δεν σταμάτησε να τρέχει στα γήπεδα. Το 1952 στη Τελετή Ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων που έγιναν στο Ελσίνκι πήρε τη δάδα με την Ολυμπιακή Φλόγα από τον Πάαβο Νούρμι κι άναψε τη φλόγα στο βωμό.

Ο Χάνες Κολεμάινεν σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Johan Pietari "Hannes" Kolehmainen

Γεννήθηκε: 9 Δεκεμβρίου 1889 στο Κουόπιο

Πέθανε: 11 Ιανουαρίου 1966 στο Ελσίνκι

Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες

1912 (Στοκχόλμη): 1^ος στα 5.000μ (14.36.6-παγκόσμιο ρεκόρ), 1^ος στα 10.000μ (31.20.8-παγκόσμιο ρεκόρ), 1^ος στο ανώμαλου δρόμου (45.11.16), 2^ος στο ομαδικό του ανώμαλου δρόμου με τη Φιλανδία (45.11.6), αποκλείστηκε στον τελικό των 3.000μ ομαδικού

1920 (Αμβέρσα): 1^ος στο Μαραθώνιο (2:32.35.8)

1924 (Παρίσι): Μαραθώνιος, δεν κατάφερε να τερματίσει.

Ατομικά ρεκόρ:

3.000μ: 8.36.9 (1912)

5.000μ: 14.36.6 (1912)

10.000μ: 31.20.8 (1912)

Μαραθώνιος: 2:32.36 (1920)

Παγκόσμια ρεκόρ

3.000 μ:.8.36.9 (24 Σεπτεμβρίου 1911 στη Στοκχόλμη έως 24 Μαΐου 1912)

3.000μ στιπλ: 8.36.8 (12 Ιουλίου 1912 στη Στοκχόλμη έως 7 Αυγούστου 1918)

25.000 μ.:1 ώρα 25.20 (1922)

30.000μ: 1 ώρα 47.13.4 (1922).

Info

To 1912 η Φιλανδία ήταν Ρωσική επαρχία. Παρ’ όλο που πήρε μέρος στους αγώνες με ξεχωριστή ομάδα παρ’ όλα αυτά στην απονομή των επάθλων ακούστηκε ο Ρωσικός Εθνικός Ύμνος προς μεγάλη απογοήτευση του Κολεμάινεν.

Η Ρωσική κατοχή της χώρας του ήταν κι ένας από τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα του για τις ΗΠΑ.

Ντάνιελ Αχερν, έκανε παγκόσμιο ρεκόρ έχασε το χρυσό

Στον κατάλογο των παγκόσμιων ρέκορντμαν του τριπλούν το όνομα του Ντάνιελ Αχερν είναι πρώτο πρώτο. Στις 30 Μαΐου 1911 στη Νέα Υόρκη προσγειώθηκε στα 15μ52 που ήταν η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, τότε. Το ρεκόρ του μάλιστα κράτησε 13 ολόκληρα χρόνια. Μόνο η εθνικότητα δίπλα στο ρεκόρ αποτελεί ερωτηματικό. Ο Αχερν γεννήθηκε στην Αθέα, στην Ιρλανδία, αλλά στα 21 χρόνια του, το 1909 μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Κράτησε τις επαφές με τη πατρίδα του και γράφτηκε στο σωματείο των Ιρλανδών της Νέας Υόρκης, το Athletic Club. Το 1911 που έκανε το παγκόσμιο ρεκόρ ήταν ακόμα Ιρλανδός. Όπως και το 1912 που έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη Στοκχόλμη και τους έχασε αφού δεν είχε γίνει ακόμα Αμερικανός πολίτης. Ακολούθησε ο πόλεμος και τον ξαναβρίσκουμε στους Ολυμπιακούς του 1920 όπου έμεινε 6ος με 14μ08. Στη συνέχεια άφησε τη Νέα Υόρκη για το Σικάγο όπου υπηρέτησε στην αστυνομία στα δύσκολα χρόνια της ποτοαπαγόρευσης. (*) Η wikipedia στην Αγγλική της έκδοση υποστηρίζει ότι πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου 1942

Ο Ντάνιελ Αχερν σε αριθμούς	Πλήρες όνομα: Daniel ("Dan") William Ahearn Γεννήθηκε: 12 Απριλίου 1888 στην Αθέα της Ιρλανδίας Πέθανε: 10 Ιανουαρίου 1949 στο Σικάγο (*)   θνικότητα: Ιρλανδός/Αμερικανός   Αγώνισμα: Τριπλούν Ύψος: 1μ78   Βάρος: 69 κιλά Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1920 (Αμβέρσα): 6ος στο τριπλούν (14μ08) Παγκόσμιο ρεκόρ 15μ52 στις 30 Μαΐου 1911 στη Νέα Υόρκη (έως 12 Ιουλίου 1924).

Εντγουϊν Φλακ, το λιοντάρι της Αθήνας!

Το 1896 η Αυστραλία είχε ένα και μόνο εκπρόσωπο στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες που τα πήγε καλύτερα από κάθε άλλο συναθλητή του. Κέρδισε τρία μετάλλια, δύο χρυσά ένα χάλκινο, άσχετα εάν οι τρίτοι δεν έπαιρναν μετάλλιο, σε δύο διαφορετικά αγωνίσματα. Στον στίβο και στο τένις. Στην Αυστραλία ελάχιστοι έμαθαν για τις επιτυχίες του. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να μάθουν ότι ένας συμπατριώτης του είχε καταφέρει τόσα πολλά στην Αθήνα! Ο Εντγουϊν Φλακ γεννήθηκε στην Αγγλία, αλλά η οικογένειά του όταν αυτός ήταν πέντε χρόνων μετανάστευσε στην Αυστραλία. Εγκαταστάθηκαν στη Νέα Νότια Ουαλία και Βικτώρια κι ο μικρός σπούδασε λογιστικά για να αναλάβει θέση στο λογιστικό γραφείο του πατέρα του. Στη διάρκεια των σπουδών του έδειξε εξαιρετικά προσόντα σε πολλά αθλήματα. Όμως η εξέλιξή του διακόπηκε όταν πήγε στην Αγγλία για να εξειδικευτεί στα λογιστικά στην εταιρεία Price Waterhouse (σήμερα είναι η διάσημη PricewaterhouseCoopers. Εκεί κατάφερε να προπονηθεί ακόμα πιο εντατικά. 

Όταν έγινε γνωστό ότι θα γίνουν στην Ελλάδα Ολυμπιακοί Αγώνες ο Φλακ δεν έχασε την ευκαιρία. Γοητευμένος για την Ελλάδα, είχε άλλωστε σπουδάσει ελληνική ιστορία στην Αυστραλία, αποφάσισε να έρθει στην Αθήνα. Έξι μέρες ταξίδευε με πλοία, τρένα και… κάρα για να φθάσει στο προορισμό του. Στα προκριματικά των 800μ τερμάτισε πρώτος παίρνοντας θριαμβευτικά το εισιτήριο για τον τελικό. Την επόμενη αγωνίστηκε στα 1.500μ. Λίγο πριν τον τερματισμό έτρεχε δίπλα δίπλα με τον Αμερικανό Αρθουρ Μπλέικ που ήταν φαβορί για το χρυσό. Το δυνατό φίνις του Φλακ τον βοήθησε να κερδίσει αφήνοντας πέντε, τουλάχιστον, μέτρα πίσω τον αντίπαλό του. Επόμενο τεστ ο Μαραθώνιος. Αν και δεν είχε τρέξει ποτέ του περισσότερο από 10 χιλιόμετρα μπήκε στον επίπονο αυτό αγώνισμα. Λίγα χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό κι αφού είχε διανύσει 32 χιλιόμετρα οι δυνάμεις του τον πρόδωσαν και κατέρρευσε. Ένας χωρικός πήγε να τον βοηθήσει κι από τα νεύρα του ο Φλακ τον γρονθοκόπησε! Ο πρίγκιπας Νικόλαος διέταξε την αποβολή του από τον αγώνα, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να συνεχίσει. Όμως δεν σταμάτησε εδώ. Δοκίμασε τις δυνάμεις του και στο τένις. Στο απλό αποκλείστηκε από τον Αριστείδη Ακρατόπουλο του Πανελληνίου. Στο διπλό αγωνίστηκε με τον Βρετανό Τζορτζ Ρόμπερτσον. Πέρασαν στον πρώτο γύρο χωρίς αγώνα και στα ημιτελικά αντιμετώπισαν τον ομογενή Αιγυπτιώτη Διονύση Κάσδαγλη που έμενε μόνιμα στο Μάντσεστερ και τον 17χρονο ομογενή από την Αγγλία Δημήτρη Πετροκόκκινο, μόνιμο κάτοικο Λονδίνου. Το ζευγάρι των Ελλήνων νίκησε, αλλά Φλακ και Ρόμπερτσον πήραν την 3η θέση μαζί με τους χαμένους του άλλου ημιτελικού. Δικαίως τον ονόμασαν οι Βρετανοί αθλητές που ήταν και φίλοι του «λιοντάρι της Αθήνας» Στην Αυστραλία επέστρεψε το 1898 κι ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση. Αργότερα αγόρασε μια φάρμα στο Μπένγουϊκ κι έζησε το υπόλοιπο της ζωής του. Ενδιάμεσα ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και εκπροσώπησε σε συνέδρια την Ολυμπιακή Επιτροπή της Αυστραλίας.

Ο Εντγουιν Φλακ σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Edwin Harold "Teddy" Flack Γεννήθηκε: 5 Νοεμβρίου 1873 στο Λονδίνο   Πέθανε: 10 Ιανουαρίου 1935 στο Μπένγουϊκ της Βικτόρια στην Αυστραλία Εθνικότητα: Αυστραλός   Αθλήματα: Στίβος (μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις), τένις Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1896 (Αθήνα): 1ος στα 800μ (2.11.0) και στα 1.500μ (4.33.1), εγκατέλειψε στον Μαραθώνιο, 8ος στο μονό του τένις και 3ος στο διπλό (παρτενέρ ο Βρετανός Τζορτζ Ρόμπερτσον). Ατομικά ρεκόρ 800μ: 2.07.0 (1894) Μίλι: 4.38.2 (1895)

Μπιλ Τούμι, ο πεισματάρης δεκαθλητής

Όταν αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο ήταν απλά ένας καλός αθλητής. Στο Στάνφορντ όπου έκανε το μεταπτυχιακό του έγινε ο μεγάλης κλάσης δεκαθλητής που ονειρευόταν. Όμως ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Το 1964 δεν πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο επειδή ήταν 4ος στη σειρά κατάταξης των Αμερικανών αθλητών. Δεν το έβαλε κάτω και τέσσερα χρόνια αργότερα επέστρεψε πιο δυνατός και αποφασισμένος. Στο Μεξικό όχι μόνο νίκησε, αλλά και σημείωσε ολυμπιακό ρεκόρ. Ειδικότητά του ήταν τα σπριντ και τα άλματα και αχίλλειος πτέρνα του οι ρίψεις. Το 1969 στο Λος Αντζελες ήταν η σειρά του παγκόσμιου ρεκόρ (8.417 βαθμοί) που κατέρριψε τρία χρόνια αργότερα ο Νικολάι Αβίλοφ. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Βρετανίδα Ολυμπιονίκη του ύψους Μαίρη Ραντ με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, αλλά χώρισαν 22 χρόνια αργότερα. Ο Τούμι ήταν σχολιαστής στη τηλεόραση και σύμβουλος επιχειρήσεων.

Ο Μπιλ Τούμι σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: William Anthony "Bill" Toomey   Γεννήθηκε: 10 Ιανουαρίου 1937 στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια   Εθνικότητα: Αμερικανός   γώνισμα: Δέκαθλο   Ύψος: 1μ87   Βάρος: 87 κιλά Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1968 (Μεξικό): 1ος στο δέκαθλο με 8.193 βαθμούς (ολυμπιακό ρεκόρ). Ήταν 1ος στα 100μ (10.4), στο μήκος (7μ87), στα 400μ (45.6), 5ος στο ακόντιο (62μ80), 6ος στο ύψος (1μ95) και στα 1.500μ (4.57.1), 8ος στα 110μ εμπόδια (14.9), 9ος στο δίσκο (43μ68), στο άλμα επί κοντώ (4μ20) και 18ος στη σφαιροβολία (13μ75).   Παγκόσμιο ρεκόρ 8.417 βαθμούς στο Λος Αντζελες (από 11 Δεκεμβρίου 1969 έως 8 Σεπτεμβρίου 1972)

Τζορτζ Όρτον, ο άγνωστος Καναδός

Κέρδισε το πρώτο χρυσό μετάλλιο για τον Καναδά, στα 2.500μ στίπλ, στους Ολυμπιακούς του 1900, αλλά οι συμπατριώτες του το έμαθαν με πολλά χρόνια καθυστέρηση. Η εξήγηση είναι απλή: Στο Παρίσι στη δεύτερη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων οι αθλητές δεν εκπροσωπούσαν χώρες, αλλά τον εαυτό τους. Κι ο Τζορτζ Όρτον, ο άγνωστος Καναδός συμμετείχε στους Αγώνες με συμφοιτητές του από το Αμερικανικό πανεπιστήμιο του Πέιν. Ιδιαίτερα καλός στα στιπλ και στα εμπόδια ήταν το φαβορί και στα 4.000μ στίπλ, αλλά εντερικές διαταραχές τον υποχρέωσαν να υποχωρήσει στην 5η θέση. Στις ΗΠΑ έγινε προπονητής έπειτα από μια θαυμάσια καριέρα στο μίλι και στα εμπόδια.

Ο Τζορτζ Όρτον σε αριθμούς	Πλήρες όνομα: George Washington F. Orton Γεννήθηκε: 10 Ιανουαρίου 1873 στο Οντάριο του Καναδά   Πέθανε: 25 Ιουνίου 1958 στο Σέντερ Χάρμπορ του Νιού Χαμσάιρ των ΗΠΑ Εθνικότητα: Καναδός   Αγωνίσματα: Στιπλ και χαμηλά εμπόδια, μίλι   Ύψος: 1μ69   Βάρος: 65 κιλά   Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες   1900 (Παρίσι): 1ος στα 2.500μ στιπλ (7.34.4), 3ος στα 400μ με εμπόδια, 5ος στα 4.000μ στίπλ

Γκουίντο Κράτσμερ, καταραμένο μποϊκοτάζ

Βρέθηκε στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του το 1980 κι αυτό ήταν το λάθος του. Ο Γερμανός δεκαθλητής Γκουίντο Κράτσμερ θα μπορούσε να ήταν Ολυμπιονίκης εάν η χώρα του, η Δυτική Γερμανία, έπαιρνε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας. Εκείνη τη χρονιά είχε σημειώσει παγκόσμιο ρεκόρ στο αγώνισμα και έδειχνε ασυναγώνιστος. Το μποϊκοτάζ όμως των Αμερικανών και των συμμάχων τους του στέρησαν αυτή τη χαρά.

O Γκουίντο Κράτσμερ σε αριθμούς

Γεννήθηκε: 10 Ιανουαρίου 1953   Εθνικότητα: Γερμανός Αγώνισμα: Δέκαθλο   Ύψος: 1μ86 Βάρος: 92 κιλά   Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1976 (Μόντρεαλ): 2ος με 8.411 βαθμούς 1984 (Λος Αντζελες): 4ος με 8.326 βαθμούς   Συμμετοχή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα   1983 (Ελσίνκι): 9ος με 8.096 βαθμούς  Συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα 1974 (Ρώμη): 3ος με 8.132 βαθμούς   1982 (Αθήνα): 9ος με 8.015 βαθμούς  Παγκόσμιο ρεκόρ 8.649 βαθμούς (Φιλντερσταντ 14 Ιουνίου 1980 έως 23 Μαΐου 1982)

Χόλις Κονγουέι, πήδηξε 57 πόντους πάνω από το ύψος του!

Για το άλμα εις ύψος ήταν κοντός. Έφθανε το 1μ83. Κι όμως κατάφερε να πηδήξει 57 πόντους πάνω από το μπόι του. Να φθάσει τα 2μ40 σε κλειστό και 2μ39 σε ανοιχτό στίβο. Λογικά δεν θα ήταν κάτι αξιοπρόσεκτο για τους μπουχτισμένους από στιβικές επιτυχίες Αμερικανούς εάν δεν κατάφερνε να πάρει σε δύο συνεχόμενες Ολυμπιάδες μετάλλια. Όχι το χρυσό όπως θα ήθελε (και θα ήθελαν), αλλά το αργυρό το 1988 και το χάλκινο το 1992 που μοιράστηκε με τους Τιμ Φορσάιθ από τη Νέα Ζηλανδία και Αρθουρ Πάρτικα από την Πολωνία. Με μια σημαντική λεπτομέρεια όμως. Και τις δύο φορές έχασε το χρυσό στη διαφορά των προσπαθειών κι όχι σε πόντους.

Ο Χόλις Κονγουέι σε αριθμούς

Γεννήθηκε: 8 Ιανουαρίου 1967 στο Σικάγο Εθνικότητα: Αμερικανός   Αγώνισμα: Ύψος Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1988 (Σεούλ): 2ος στο ύψος 2μ36 (έκανε Ολυμπιακό ρεκόρ κι έχασε σε διαφορά προσπαθειών από τον Σοβιετικό Γκενάντι Αβντεγιένκο). 1992 (Βαρκελώνη): 3ος στο ύψος με 2μ34 (έχασε από τους Χαβιέ Σοτομαγιόρ και Πάτρικ Σιόμπεργκ που πέρασαν κι αυτοί το ίδιο ύψος.) Συμμετοχή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1991 (Τόκιο): 3ος με 2μ36 1993 (Στουτγκάρδη): 6ος με 2μ34   Ατομικό ρεκόρ 2μ40 (1991) σε κλειστό .

Κάλβιν Σμιθ, πιο καθαρός από τους αντιπάλους του

Είχε την ατυχία να τρέχει στη σκιά του Καρλ Λιούις. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο «ψυχρός πόλεμος» έφθανε στο τέλος του και οι υπερδυνάμεις έπαιζαν τα… ρέστα τους και στον αθλητισμό. Οι ΗΠΑ είχαν στη βιτρίνα τους τον Καρλ Λιούις. Με αυτόν έπαιζαν τα μίντια και σε αυτόν πόνταραν οι υπεύθυνοι. Την ίδια εποχή έτρεχε και ο Κάλβιν Σμιθ. Οι περισσότεροι τον θυμούνται να τρέχει να συγχαρεί τον Λιούις. Συνήθως τερμάτιζε πίσω από αυτόν. Κι όμως από την πιο… βρώμικη κούρσα στην ιστορία του αθλητισμού, στον τελικό των 100μ στους Ολυμπιακούς της Σεούλ ο Κάλβιν Σμιθ ήταν ο μόνος από αυτούς που πήραν μετάλλιο για τον οποίο δεν ακούστηκαν φήμες ή δεν υπήρξαν ομολογίες. Έχουμε και λέμε: Η αρχική σειρά ήταν: Μπεν Τζόνσον (Καναδάς), Καρλ Λιούις (ΗΠΑ), Λίντφορντ Κρίστι (Μ.Βρετανία), Κάλβιν Σμιθ (ΗΠΑ). Όμως μετά το σκάνδαλο Τζόνσον ο Σμιθ βρέθηκε στα μετάλλια. Πολλά χρόνια αργότερα ο Καρλ Λιούις παραδέχτηκε ότι έκανε χρήση απαγορευμένων ουσιών τη συγκεκριμένη περίοδο, ενώ κάτι ανάλογο έγινε και με τον Κρίστι ο οποίος κι αυτός ομογόησε. Νωρίτερα βέβαια είχε βρεθεί κι αυτός θετικός στις απαγορευμένες ουσίες. Ο Σμιθ όχι μόνο δεν απασχόλησε τη κοινή γνώμη για ανάλογες δραστηριότητες, αλλά συνέχισε και τον αθλητισμό. Κι ο ίδιος όμως από επιδόσεις δεν πήγαινε πίσω. Κατ’ αρχήν στις 24 Αυγούστου 1983 είχε καταφέρει κάτι το μοναδικό. Στη Ζυρίχη έγινε ο πρώτος άνθρωπος που έτρεξε μέσα στο ίδιο απόγευμα τα 100μ σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα (9.97) και τα 200μ σε λιγότερο από 20 (19.99)! Ακόμα δύο φορές κέρδισε τον Καρλ Λιούις στα 200μ. Στα παγκόσμια πρωταθληματα του 1983 και 1987!
Η καρτέλα του στην IAAF 
 Δείτε τον τελικό των 100μ στους Ολυμπιακούς της Σεούλ και μετρήστε πόσοι ήταν… καθαροί

O Κάλβιν Σμιθ σε αριθμούς

Γεννήθηκε: 8 Ιανουαρίου 1961 στο Μπόλτον του Μισισιπί   Εθνικότητα: Αμερικανός Αγωνίσματα: Σπρίντ   ‘Υψος: 1μ78   Βάρος: 64 κιλά Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1984 (Λος Αντζελες): 1ος με την ομάδα των ΗΠΑ στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ (37.83-παγκόσμιο ρεκόρ) 1988 (Σεούλ): 3ος στα 100μ (9.99). Η ομάδα σκυταλοδρομίας 4Χ100μ ακυρώθηκε   Συμμετοχή σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα 1983 (Ελσίνκι): 1ος στα 200μ (20.14) και στα 4Χ100μ (37.86-παγκόσμιο ρεκόρ), 2ος στα 100μ (10.21) 1987 (Ρώμη): 1ος στα 200μ (20.16) Ατομικά ρεκόρ 100μ: 9.93 (Κολοράντο, 3 Ιουλίου 1983) 200μ: 19.99 (Ζυρίχη, 24 Αυγούστου 1983)

Πολ Πίλγκριμ, η Αθήνα του έφερε τύχη

Στην Μεσολυμπιάδα του 1906 δεν έγιναν αγώνες πρόκρισης για την Αμερικανική ομάδα. Οι αθλητές της επιλέχτηκαν με βάση τη φήμη που είχαν κι όχι επιδόσεις που έκαναν σε αγώνες πρόκρισης όπως συνηθίζεται. Κάποια στιγμή ο προπονητής της Αμερικανικής ομάδα Ματ Χάλπιν βλέποντας ότι τα χρήματα επαρκούν για ένα ακόμα αθλητή επέλεξε τον Πολ Πίλγκριμ να πάει στην Αθήνα. Θα έτρεχε στα 400 και 800μ στα ίδια αγωνίσματα που είχε αποτύχει δύο χρόνια νωρίτερα στο Σεν Λιούις. Κι ο αθλητής από τη Νέα Υόρκη δικαίωσε τον προπονητή του. Κέρδισε το χρυσό κα στα δύο αγωνίσματα δημιουργώντας ένα συνδυασμό που επανέλαβε μόνο ο Αλμπέρτο Χουαντορένα το 1976. Όμως για να κόψει πρώτος το νήμα στα 400μ συνωμότησε ακόμα και ο…Ποσειδώνας. Το πλοίο που μετέφερε την Αμερικανική αποστολή περνώντας από το Γιβραλτάρ χτυπήθηκε από ένα γιγάντιο κύμα. Οι περισσότεροι αθλητές ήταν εκείνη την ώρα στο κατάστρωμα κι έκαναν προπόνηση. Τουλάχιστον 20 τραυματίστηκαν από το κύμα. Ο Χάρι Χίλμαν, το φαβορί του αγωνίσματος ήταν ένας από αυτούς. Στην Αθήνα δεν είχε συνέλθει. Κατάφερε να τερματίσει στα 400μ 4ος. Τραυματίστηκε και ο Πίλγκριμ, αλλά αυτός έγινε καλά λίγες μέρες αργότερα. Οι νίκες του στην Αθήνα ήταν οι μοναδικές σε μεγάλες διοργανώσεις. Στο υπόλοιπο της ζωής του εργάστηκε στο σωματείο ΝΥΑC

Ο Πολ Πίλγκριμ σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Paul Henry Pilgrim Γεννήθηκε: 26 Οκτωβρίου 1883 στη Νέα Υόρκη Πέθανε: 7 Ιανουαρίου 1958 στη Νέα Υόρκη Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1904 (Σεντ Λιούϊς): 1ος στο ομαδικό 4 μιλίων, δεν πέρασε στον τελικό στα 400μ και σα 800μ 1906 (Αθήνα): 1ος στα 400μ (53.2) και στα 800μ (2.01.5) 1908 (Λονδίνο): Δεν πέρασε στον τελικό των 400μ (51.4) Ατομικά ρεκόρ 400μ: 53.0 (1906) 800μ: 2.01.5 (1906)

Αλβιν Κρενζλάϊν, ο μοναδικός με τέσσερα χρυσά σε ατομικά αγωνίσματα στον στίβο

Στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων στο στίβο υπάρχει μόνο ένας αθλητής που έχει κερδίσει τέσσερα χρυσά σε μία διοργάνωση σε ατομικό αγώνισμα. Ο Τζέσε Όουενς και ο Καρλ Λιούις πέτυχαν το καρέ με τη βοήθεια της σκυταλοδρομίας και φυσικά δεν έτρεξαν μόνοι τους. Αντίθετα ο Αλβιν Κρενζλάϊν δεν είναι τόσο γνωστός όσο οι δύο συμπατριώτες του, αλλά πέτυχε μόνον αυτός τέτοιο άθλο. Το 1900 στο Παρίσι κέρδισε στα 60μέτρα, στα 110μ με εμόδια, στα 200μ με εμπόδια και στο μήκος. Και στα τέσσερα αγωνίσματα σημείωσε Ολυμπιακά ρεκόρ! Ο Κρενζλάιν είναι από τους ανθρώπους που αλλού η ζωή τους πήγαινε κι αλλού τους έβγαλε. Το παιδί που γεννήθηκε στο Μιλγουόκι σπούδασε οδοντογιατρός. Ήθελε να γίνει από τους καλύτερους στο είδος του. Κι όπως οι μάλλον ευκατάστατοι νέοι της εποχής του, έτσι κι αυτός στον ελεύθερο χρόνο του γυμναζόταν. Αδυναμία του οι δρόμοι με εμπόδια. Μάλιστα ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε την τεχνική να περνά πάνω από τα εμπόδια με τεντωμένο πόδι. Αυτό σήμαινε ότι δεν έκοβε ταχύτητα για να περάσει το κάθε εμπόδια έχοντας ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους αντιπάλους του. Στο Παρίσι το 1900 ήταν το μεγάλο φαβορί και το απέδειξε κερδίζοντας τέσσερα χρυσά. Αμέσως μετά τους αγώνες έχοντας και επτά παγκόσμια ρεκόρ αποφάσισε να αποσυρθεί από τους στίβους και να ασχοληθεί με την ειδικότητά του. Δύο χρόνια κράτησε την υπόσχεσή του. Πήρε το πτυχίο του κι όταν ετοιμαζόταν να ανοίξει το οδοντιατρείο του προσλήφθηκε από το Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν να προπονεί τους αθλητές του κολεγίου. Οι προτάσεις ερχόντουσαν βροχή. Η Γερμανική ομοσπονδία του ανέθεσε αντί 50.000 δολαρίων, ποσού εξαιρετικά μεγάλου για την εποχή να προετοιμάσει τους αθλητές της για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1916. Η συμφωνία δεν ολοκληρώθηκε αφού ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Κι όχι μόνο αυτό. Ο Κρενζλάιν στρατεύτηκε για να πολεμήσει τους μέχρι πρότινος συνεργάτες του. Αργότερα προπόνησε τους αθλητές της Κούβας. Πέθανε στα 42 χρόνια του από πλευρίτιδα.

O Αλβιν Κρενζλάιν σε αριθμούς

Γεννήθηκε: 12 Δεκεμβρίου 1876 στο Μιλγουόκι του Βισκόνσιν Πέθανε: 6 Ιανουαρίου 1926 στο Μπαρ της Πενσυλβάνια Εθνικότητα: Αμερικανός Αγωνίσμτα: σπριντ, ψηλά και χαμηλά εμπόδια, μήκος Ύψος: 1μ83 Βάρος: 75 κιλά Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1900 (Παρίσι): 1ος σε 60μ (7.0), 110μ με εμπόδια (15.4), 200μ με εμπόδια (25.4), Μήκος (7μ18) σε όλα με Ολυμπιακό Ρεκόρ Ατομικά ρεκόρ 100μ: 10.8 (1900) 120 γυάρδες: 15.2 (1898) 200 γυάρδες: 23.6 (1898) Μήκος: 7μ43 (1899)

Λούντβικ Ντάνεκ, μια ζωή αγώνες

Δείτε τον εδώ

Στις 27 Απριλίου 1957 ένας άσημος 20χρονος αθλητής είχε πάρει μέρος σε αγώνες στο Μπρνό. Επέστρεφε στο χωριό του με τη μηχανή ενός φίλου του. Ένα ατύχημα λίγο έλειψε να τους στοιχίσει τη ζωή. Η μηχανή έπεσε σε ένα δέντρο κι ο νεαρός κι άσημος αθλητής χτύπησε στη σπονδυλική στήλη και έχασε το ένα του νεφρό. Δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχίσει τον αθλητισμό. Ακόμη κι από τον στρατό πήρε απαλλαγή.

Κι όμως ο άσημος αυτός αθλητής επτά χρόνια μετά έφθασε να κερδίσει αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να κάνει παγκόσμιο ρεκόρ.

Ο Λούντβικ Ντάνεκ αποτελεί παράδειγμα θέλησης. Κι οι ατυχίες δεν έλειψαν από τη ζωή του. Ήταν μόλις 16 ημερών όταν πέθανε ο πατέρας του, ενώ μεγάλωσε στα ταραγμένα χρόνια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Ήταν Βλαχικής καταγωγής και δεν αποχωρίστηκε τη πόλη που γεννήθηκε, τη Χόριτσε.

O Λούντβικ Ντάνεκ σε αριθμούς

Γεννήθηκε: 6 Ιανουαρίου 1937

Πέθανε: 15 Νοεμβρίου 1998

Εθνικότητα: Τσεχοσλοβάκος

Αγώνισμα: Δίσκος

Συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες

1964 (Τόκιο): 2^ος (60μ52)

1968 (Μεξικό): 3^ος (62μ92)

1972 (Μόναχο): 1^ος (64μ40)

1976 (Μόντρεαλ): 9^ος (61μ28)

Συμμετοχές σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα

1966 (Βουδαπέστη): 5^ος (56μ24)

1969 (Ν.Φάληρο): 4^ος (59μ30)

1971 (Ελσίνκι): 1^ος (63μ90)

1974 (Ρώμη): 1^ος (62μ76)

Παγκόσμια ρεκόρ

2 Αυγούστου 1964: 64μ55 στο Τούρνοφ Τσεχοσλοβακίας

10 Δεκεμβρίου 1965: 65μ22 στο Σοκόλοφ Τσεχοσλοβακίας