Λίντμαν Χάκαν, σουηδός εμποδιστής (110μ)

Γεννήθηκε: 31 Ιανουαρίου 1915

Ο Λίντμαν στις μεγάλες διοργανώσεις (110μ με εμπόδια)
1936 Ολυμπιακοί 4ος (14.4)
1938 Ευρωπαϊκό 2ος (14.5)
1946 Ευρωπαϊκό 1ος (14.6)
1948 Ολυμπιακοί 6ος (14.9)

Πιατκόφσκι Εντμουντ, πολωνός δισκοβόλος

Γεννήθηκε: Φλόρεντοφ, 31 Ιανουαρίου 1936

Πήρε μέρος σε τρεις Ολυμπιάδες και τέσσερα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά κατάφερε να κερδίσει μόλις ένα μετάλλιο, το χρυσό στο Ευρωπαϊκό του 1958.
Στις 14 Ιουνίου 1959 σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ (59μ91)

Ο Πιατκόφσκι στις μεγάλες διοργανώσεις
1958 Ευρωπαϊκό 1ος 53μ92
1960 Ολυμπιακοί 5ος 55μ12
1962 Ευρωπαϊκό 4ος 55μ13
1964 Ολυμπιακοί 7ος 55μ81
1966 Ευρωπαϊκό 4ος 56μ76
1967 Ευρ.Κύπελλο 2ος
1968 Ολυμπιακοί 7ος 59μ40
1969 Ευρωπαϊκό 12ος 53μ64

Τσαταγουέϊ Κρις, άγγλος δρομέας μεγάλων αποστάσεων

Γεννήθηκε: Τσέλσι, Λονδίνο, 31 Ιανουαρίου 1931

Σπάνια ένας αθλητής μπορεί να αναπτύξει τόσες πολλές δραστηριότητες. Ως φοιτητής στην Οξφόρδη ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Διάλεξε τα 5.000μ και κατάφερε να διακριθεί.
Κορυφαία του στιγμή στο Λονδίνο στις 13 Οκτωβρίου 1954 όταν σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ στα 5.000μ (13.51.6). Ο αγώνας μεταδόθηκε τηλεοπτικά και τον έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή στην Αγγλία. Η χαρά του όμως κράτησε μόλις δέκα μέρες. Στις 23 ο Βλαδιμίρ Κουτς του πήρε το ρεκόρ. Αυτό δεν τον εμπόδισε να κερδίσει τον τίτλο του «αθλητή της χρονιάς» στον διαγωνισμό του BBC.
Το 1955 εγκατέλειψε τους στίβους. Τον Απρίλιο προσλήφθηκε από την ITV που τότε άρχισε τη λειτουργία της ως παρουσιαστής ειδήσεων. Λίγο αργότερα πήγε στο BBC.
Η τηλεοπτική καριέρα όμως, αν και πετυχημένη, ήταν προσωρινή. Το 1959 εκλέχτηκε βουλευτής των Συντηρητικών και έμεινε στη Βουλή μέχρι το 1966. Αν και συντηρητικός η πρώτη του ομιλία στο Κοινοβούλιο αφορούσε το μποϊκοτάζ της εθνικής Αγγλίας στο Κρίκετ την οποία κάλεσε να μην πάει στη Νότια Αφρική για αγώνες, επειδή η χώρα εφάρμοζε τότε πολιτική φυλετικών διακρίσεων.
Μετά το 1966 ασχολήθηκε με τη τοπική αυτοδιοίκηση και στη συνέχεια έγινε στέλεχος τράπεζας.
Ο Τσαταγουέϊ στις μεγάλες διοργανώσεις
1952 Ολυμπιακοί 5ος στα 5.000μ (14.18..0)
1954 Ευρωπαϊκό 2ος στα 5.000μ (14.08.8)
Η εξέλιξη του παγκοσμίου ρεκόρ στα 5.000μ εδώ

Τόλαν Εντι, αμερικανός σπρίντερ

Γεννήθηκε: Ντένβερ, 29 Σεπτεμβρίου 1908
Πέθανε: Ντιτρόϊτ, 30 Ιανουαρίου 1967

Είναι ο πρώτος μαύρος αθλητής που κέρδισε δύο χρυσά σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό συνέβη στο Λος Αντζελες το 1932. Οι μάχες με τον Ραλφ Μέτκαλφ πέρασαν στην ιστορία. Ο συμπατριώτης του όμως είδε και τις δύο φορές την πλάτη του. Στα 100μ τερμάτισε 2ος και στα 200μ 3ος. Όσο για τον Τόλαν φόρεσε στο στήθος του το χρυσό μετάλλιο. Όπως άλλωστε γινόταν συνήθως. Ο Τόλαν στη καριέρα του είχε χάσει μόνο τις επτά από τις 300 κούρσες που είχε πάρει μέρος!
Θα μπορούσε να έχει κερδίσει ένα ακόμα με την ομάδα της σκυταλοδρομίας των ΗΠΑ στα 4Χ100 εάν η αρμόδια επιτροπή δεν έπαιρνε την απόφαση να μην συμπεριλάβει ούτε τον Τόλαν, ούτε τον Μέτκαλφ σ’ αυτήν. Πάντως η αμερικανική τετράδα, έστω και χωρίς τα δύο αυτά μεγάλα ονόματα και νίκησε και έκανε παγκόσμιο ρεκόρ.
Ο Τόλαν από το γυμνάσιο στο Κας του Ντιτρόϊτ έδειξε τη μεγάλη του κλάση. Αργότερα στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν κατάφερε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Είχε άψογη εκκίνηση, αλλά δεν τον ευνοούσε το ύψος του (ήταν μόλις 1μ70). Οι συμφοιτητές του τον ονόμασαν «εξπρές του μεσονυχτίου».
Χρονιά σταθμός το 1929 όταν ισοφάρισε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100μ (10.4) και κατέρριψε αυτό των 100 γυαρδών (9.5)
Μετά τους θριάμβους στο Λος Αντζελες έπαιξε για λίγο στο θέατρο με τον σώουμαν Μπιλ Ρόμπινσον κι έγινε επαγγελματίας τρέχοντας σε κούρσες στην Αυστραλία και στις ΗΠΑ. Κατέληξε γυμναστής στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν.
Ήταν μέλος της πρώτης αδελφότητας αφροαμερικανών την «Alpha-Pi-Alpha» από τα αντίστοιχα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου.
Πέθανε από έμφραγμα.

Ο Τόλαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες
1932 1ος στα 100μ (10.3 – παγκόσμιο ρεκόρ)
1932 1ος στα 200μ (21.2)
Η εξέλιξη του παγκόσμιου ρεκόρ στα 100μ εδώ

Δείτε τον τελικό των 100μ στους Ολυμπιακούς του 1932

Καζάνας Αλεχάντρο, κουβανός εμποδιστής

Γεννήθηκε: 29 Ιανουαρίου 1954

Όνειρό του ήταν να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να σημειώσει Παγκόσμιο ρεκόρ στο αγώνισμά του στα 110μ με εμπόδια. Το δεύτερο το πέτυχε στην Πανεπιστημιάδα της Σόφιας στις 21 Αυγούστου 1977 (επίδοση 13.21). Όσο για το πρώτο δεν τα κατάφερε. Δύο φορές, το 1976 (13.43) και το 1980 (13.40). περιορίστηκε στο αργυρό μετάλλιο. Στο Μόντρεαλ τον κέρδισε ο Γάλλος Γκι Ντρί (φωτογραφία αριστερά) και στη Μόσχα ο Ανατολικογερμανός Τόμας Μίνκελντ. Το 1984 η Κούβα δεν πήρε μέρος στους αγώνες τους Λος Αντζελες.
Η “καρτέλα” του στην ΙΑΑF http://www.iaaf.org/athletes/athlete%3D5536/
Η εξέλιξη του Παγκόσμιου ρεκόρ στα 110μ με εμπόδια http://en.wikipedia.org/wiki/110_metre_hurdles#History_of_world_records

Κονόπατσκα Χαλίνα, πολωνέζα δισκοβόλος

Γεννήθηκε: Ράβα Μαζοβιέσκα, 11 Νοεμβρίου 1900
Πέθανε: Ντεϊντόνα (ΗΠΑ), 28 Ιανουαρίου 1989

Είναι η πρώτη Ολυμπιονίκης της Πολωνίας. Το χρυσό μετάλλιο το κέρδισε στο Άμστερνταμ το 1928 με παγκόσμιο ρεκόρ (39,62).
Είχε γεννηθεί στη κεντρική Πολωνία και από το 1926 άρχισε να δείχνει τη μεγάλη της κλάση σημειώνοντας παγκόσμιο ρεκόρ στη Βαρσοβία (34μ15). Ένα χρόνο αργότερα πάλι στη Βαρσοβία έριξε 39μ18 βελτιώνοντας και πάλι το παγκόσμιο ρεκόρ.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πήγε στις ΗΠΑ όπου παντρεύτηκε κι έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της.

Η εξέλιξη του παγκόσμιου ρεκόρ στη δισκοβολία

http://en.wikipedia.org/wiki/Discus_throw#Women_4

Χιτόμι Κινού

Ποτέ μια αθλήτρια δεν μπόρεσε να κάνει τόσα πολλά μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Δεν ήταν απλά η πρώτη μεγάλη Γιαπωνέζα αθλήτρια. Ήταν αυτή που παρακίνησε πολλές άλλες συμπατριώτισσες της να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Σύμφωνοι! Μεγάλη αθλήτρια.
Σε ποιο όμως αγώνισμα; Εδώ είναι το πρόβλημα. Αυτή η κοπέλα έκανε τα πάντα. Θεωρητικά στις επίσημες λίστες το όνομά της θα το βρείτε μόνο μία φορά. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 ήταν 2η στα 800μ πίσω από την Γερμανίδα Λίντα Ράτκε με 2.17.6. Είχε αποτύχει στα άλλα τρία αγωνίσματα που πήρε μέρος. Στα 100μ, στο δίσκο και στο ύψος. Πρακτικά όμως; Ήταν η πρωταγωνίστρια στους 2ους και 3ους αγώνες γυναικών που έγιναν στο Γκέτεμποργκ το 1926 και στη Πράγα το 1930. Στη διοργάνωση αυτή μάλιστα ήταν και αρχηγός της Ιαπωνικής ομάδας, ενώ τέσσερα χρόνια νωρίτερα ήταν η μόνη που συμμετείχε! Δυστυχώς το τέλος της υπήρξε τραγικό. Μετά τους αγώνες στη Πράγα έκανε μια τουρνέ σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, αλλά όπως επέστρεψε στη πατρίδα της έπαθε πνευμονία. Μπήκε στο νοσοκομείο, αλλά στις 2 Αυγούστου 1931 έχασε τη σημαντικότερη μάχη της. Για τη ζωή. Ήταν μόλις 24 χρόνων. Και η τραγική ειρωνεία; Την ίδια μέρα, δύο χρόνια νωρίτερα, είχε κερδίσει το μοναδικό της Ολυμπιακό μετάλλιο που ήταν το πρώτο που κέρδιζε στις γυναίκες η πατρίδα της! Δείτε τη Χιτόμι να αγωνίζεται στους 3ους αγώνες γυναικών στη Πράγα το 1930

Η Κινούε Χιτόμι σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Kinue Hitomi (人見絹枝) Γεννήθηκε: 1η Ιανουαρίου 1907 στην Οκαγιάμα Πέθανε: 2 Αυγούστου 1931 (24 χρ.) στην Οζάκα Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1928 (Αμστερνταμ): 2η στα 800μ (2.17.6), αποκλείστηκε στον ημιτελικό των 100μ Συμμετοχή στους 2ους αγώνες γυναικών 1926 (Γκέτεμποργκ): 1η στο μήκος (5μ50) 1η στο μήκος άνευ φοράς (2μ49) 2η στον δίσκο (32μ61) 3η στις 100 γυάρδες (12.0) Συμμετοχή στους 3ους αγώνες γυναικών 1930 (Πράγα):1η στο μήκος (5μ90) 2η στο τρίαθλο 3η στον ακοντισμό (60μ) Τα ρεκόρ της 1923 4μ67 (μήκος) 1924 10μ33 (τριπλούν) 1925 11μ35 (τριπλούν) 1926 5μ06 (μήκος), 10μ39 (σφαιροβολία),15.4 (100μ με εμπόδια) 1927 59.0 (400μ), 12.4 (100μ) 1929 24,7 (200μ), 12.0 (100μ)7.5 (60μ) Παγκόσμια ρεκόρ 100μ: 12.2 (Οζάκα, 20 Μαΐου 1928 έως 2 Ιουνίου 1926) Μήκος: 5μ50 (Γκέτεμποργκ 28 Αυγούστου 1926 έως 1η Αυγούστου 1927), 5μ98 (Οζάκα, 20 Μαΐου 1928 έως 30 Ιουλίου 1939) Τριπλούν: 11μ62 (Χάρμπιν-Ιαπωνία 17 Οκτωβρίου 1926 έως 21 Οκτωβρίου 1939)

Μιμούν Αλέν, Γάλλος δρομέας μεγάλων αποστάσεων

Γεννήθηκε: Ελ Ταλέγκ (Αλγερία): 1η Ιανουαρίου 1921

Στη ζωή αξίζει να περιμένεις! Αυτό μπορεί να μας το διδάξει ο Αλέν Μιμούν, ο νικητής του Μαραθωνίου της Μελβούρνης το 1956 και εθνικός ήρωας της Γαλλίας.
Αν ζούσε στις μέρες μας θα φορούσε τη πράσινη φανέλα της Αλγερίας και θα ήταν σούπερ σταρ. Γεννήθηκε όμως το 1921 και αυτομάτως έχασε τη πράσινη φανέλα, αφού η πατρίδα του η Αλγερία ήταν αποικία της Γαλλίας. Έχασε και πολλά άλλα. Όπως κάποια χρόνια αθλητικής δραστηριότητας εξ αιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε που πολέμησε στο πλευρό του στρατηγού Ντε Γκωλ (τραυματίστηκε στη μάχη του Μόντε Καζίνο στην Ιταλία και παρασημοφορήθηκε για τις υπηρεσίες του). Θέλησε να τη δοξάσει όμως τη Γαλλία κι έτσι όπως αυτός ήθελε αθλητικά. Μόλις τελείωσε η λαίλαπα του πολέμου αποφάσισε να επιστρέψει στην μεγάλη του αγάπη τον αθλητισμό. Ήταν ήδη 24 χρόνων όταν άρχισε να σαρώνει τους τίτλους στη Γαλλία. Στις μεγάλες διοργανώσεις όμως έπρεπε και πάλι να περιμένει.

Αιτία ήταν ο «άνθρωπος ατμομηχανή» ο Εμίλ Ζάτοπεκ ο οποίος κυριαρχούσε στις μεγάλες αποστάσεις. Αυτός του στέρησε Ολυμπιακές και Ευρωπαϊκές νίκες. Όμως ο μικροκαμωμένος Μιμούν ήξερε να περιμένει.Κι έφθασε ο Μαραθώνιος δρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης. Ζάτοπεκ και Μιμούν στην αφετηρία. Κάτω από τον καυτό ήλιο (36ο βαθμούς κελσίου έλεγαν τα θερμόμετρα εκείνο το μεσημέρι που δόθηκε η εκκίνηση). Ο Μιμούν ήταν 35 χρόνων κι ο Ζάτοπεκ 34.Ο Μιμούν κατάφερε να μην λειώσει σ’ εκείνο το λιοπύρι. Ίσως τον βοήθησε και η καταγωγή του. Επιτέλους έκοβε πρώτος το νήμα. Όλοι χειροκροτούσαν τον Ολυμπιονίκη που ήξερε να περιμένει. Κι αυτός με τη σειρά του περίμενε τον φίλο του τον Εμίλ να τερματίσει. Ο Ζάτοπεκ κατατάχτηκε 6ος, αλλά μέσα στη ζάλη της προσπάθειας δεν κατάλαβε ότι ο φίλος του είχε κερδίσει.
- Γιατί δεν με συγχαίρεις; είπε στο Μιμούν
- Όχι, εσύ πρέπει να με συγχαρείς. Είμαι Ολυμπιονίκης, του απάντησε γεμάτος περηφάνια. Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν.
Εκείνο το χρυσό μετάλλιο όμως δεν ήταν η μόνη χαρά του Ολυμπιονίκη. Η γυναίκα του την ίδια μέρα, ίσως και την ίδια ώρα έφερε στον κόσμο το παιδί τους. Το ονόμασαν Ολυμπία σε ανάμνηση της νίκης εκείνης στη μακρινή Αυστραλία.
Ο Μιμούν συνέχισε να τρέχει ακόμα και ως βετεράνος μέχρι το 1971 και φυσικά συνέχισε να κερδίζει τους αντιπάλους του. Το 2004 έτρεξε ως λαμπαδηδρόμος κουβαλώντας την Ολυμπιακή Φλόγα. Ήταν ο κατάλληλος. Η δική του φλόγα δεν θα σβήσει ποτέ!
Δείτε: Ο Αλέν Μιμούν θυμάται τον Μαραθώνιο της Μελβούρνης εδώ

Ο Μιμούν στις μεγάλες διοργανώσεις1948 Ολυμπιακοί 2ος στα 10.000μ (30.47.4)
1950 Ευρωπαϊκοί 2ος στα 5.000μ (14.26.0) και 2ος στα 10.000μ (30.21.0)
1952 Ολυμπιακοί 2ος στα 5.000μ (14.07.4) και 2ος στα 10.000μ (29.32.8)
1956 Ολυμπιακοί 1ος στον Μαραθώνιο (2:25.00)

Ο Φρανσουά Μιτεράν τιμά τον Αλέν Μιμούν στο Προεδρικό Μέγαρο (επάνω) και το 2004 ο ήρωάς μας λαμπαδηδρόμος (δεξιά)

Χοντς Καρλ, γερμανός 400σάρης

Γεννήθηκε:Μπανκχόλζεν, 28 Ιανουρίου 1951

Το 1972 έκανε ρεκόρ Ευρώπης στα 400μ (44.70)
Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1974 στη Ρώμη ήταν 1ος στα 400μ (45.04) και 2ος με την ομάδα σκυταλοδρομίας της Δυτικής Γερμανίας στα 4Χ400 (3.03.52)
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1972 στο Μόναχο. ‘Ηταν 7ος στα 400μ (45.68) και 4ος στα 4Χ400 (3.00.88)

Χόλντμαν Αννι, γερμανίδα σπρίντερ

Γεννήθηκε: Αμβούργο 28 Ιανουαρίου 1900
Πέθανε: 2 Νοεμβρίου 1960

Από τις καλύτερες σπρίντερ της εποχής της κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο με την ομάδα σκυταλοδρομίας της Γερμανίας στα 4Χ100μ στους Ολυμπιακούς του 1928 στο Αμστερνταμ.

Ο' Μπράϊεν Πάρι - Αμερικανός σφαιροβόλος

Γεννήθηκε: Σάντα Μόνικα Καλιφόρνια, 28 Ιανουαρίου 1932
Πέθανε: Σάντα Κλάρα, 21 Απριλίου 2007 (75 χρ.)

Θεωρείται –δίκαια- ως ο «σκαπανέας» του αθλήματος, τουλάχιστον μεταπολεμικά. Εφάρμοσε την «επαναστατική», για την εποχή του, τεχνική, να ξεκινά την προσπάθειά του με τη πλάτη γυρισμένη προς τον στίβο. Ακόμη εφάρμοσε τις τεχνικές χαλάρωσης και αυτοσυγκέντρωσης που ήταν άγνωστες μέχρι τότε στον κλασσικό αθλητισμό.
Γυμναζόταν καθημερινά 8-10 ώρες στον κήπο του σπιτιού του!
Ήταν ο πρώτος που πέρασε τα 18 και 19 μέτρα και κατέρριψε 13 παγκόσμια ρεκόρ!
Από το 1952 έως το 1957 ήταν αήττητος σε 116 αγώνες!
Έγινε σύμβουλος του κυβερνήτη της Καλιφόρνια για θέματα αθλητισμού όταν τη θέση αυτή κατείχε ο μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν.
Πέθανε σε μια συγκέντρωση στο αθλητικό κέντρο της Σάντα Κλάρα
Ο Ο’Μπράϊεν στις μεγάλες διοργανώσεις
1952 Ολυμπιακοί σφαιροβολία 1ος (17,41)
1956 Ολυμπιακοί σφαιροβολία 1ος (18,57)
1960 Ολυμπιακοί σφαιροβολία 2ος (19,11)
1964 Ολυμπιακοί σφαιροβολία 4ος (19,20)

Τα παγκόσμια ρεκόρ της σφαιροβολίας εδώ

Το άρθρο του περιοδικού TIME (3 Δεκεμβρίου 1956) με τίτλο «Η μεγάλη λευκή φάλαινα» εδώ

Ρομάνοβα Έλενα - Ρωσίδα αθλήτρια μεσαίων αποστάσεων

Γεννήθηκε: 20 Μαρτίου 1963
Πέθανε: 28 Ιανουαρίου 2007 (43 χρ.)

Η μεγαλύτερή της στιγμή ήταν το 1992 στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης. Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 3.000μ γυναικών. Από τότε δεν μπόρεσε να κερδίσει κάποιο σημαντικό μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση.
Το 2007 βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο Βόλβογκραντ. Η αστυνομία δεν ανακοίνωσε επίσημα την αιτία θανάτου της.

Η Ρομάνοβα στις μεγάλες διοργανώσεις
1987 Παγκόσμιο 3.000μ 5η
1990 Ευρωπαϊκό 3.000μ 2η
10,000μ 1η
1991 Παγκόσμιο 3.000μ 2η
10.000μ αποκλείστηκε
1992 Ολυμπιακοί 3.000μ 1η
1993 Παγκόσμιο 3.000μ 6η
1996 Ολυμπιακοί 5.000μ 6η
Η «καρτέλα» της στην IAAF εδώ