Χιτόμι Κινού

Ποτέ μια αθλήτρια δεν μπόρεσε να κάνει τόσα πολλά μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Δεν ήταν απλά η πρώτη μεγάλη Γιαπωνέζα αθλήτρια. Ήταν αυτή που παρακίνησε πολλές άλλες συμπατριώτισσες της να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Σύμφωνοι! Μεγάλη αθλήτρια.
Σε ποιο όμως αγώνισμα; Εδώ είναι το πρόβλημα. Αυτή η κοπέλα έκανε τα πάντα. Θεωρητικά στις επίσημες λίστες το όνομά της θα το βρείτε μόνο μία φορά. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 ήταν 2η στα 800μ πίσω από την Γερμανίδα Λίντα Ράτκε με 2.17.6. Είχε αποτύχει στα άλλα τρία αγωνίσματα που πήρε μέρος. Στα 100μ, στο δίσκο και στο ύψος. Πρακτικά όμως; Ήταν η πρωταγωνίστρια στους 2ους και 3ους αγώνες γυναικών που έγιναν στο Γκέτεμποργκ το 1926 και στη Πράγα το 1930. Στη διοργάνωση αυτή μάλιστα ήταν και αρχηγός της Ιαπωνικής ομάδας, ενώ τέσσερα χρόνια νωρίτερα ήταν η μόνη που συμμετείχε! Δυστυχώς το τέλος της υπήρξε τραγικό. Μετά τους αγώνες στη Πράγα έκανε μια τουρνέ σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, αλλά όπως επέστρεψε στη πατρίδα της έπαθε πνευμονία. Μπήκε στο νοσοκομείο, αλλά στις 2 Αυγούστου 1931 έχασε τη σημαντικότερη μάχη της. Για τη ζωή. Ήταν μόλις 24 χρόνων. Και η τραγική ειρωνεία; Την ίδια μέρα, δύο χρόνια νωρίτερα, είχε κερδίσει το μοναδικό της Ολυμπιακό μετάλλιο που ήταν το πρώτο που κέρδιζε στις γυναίκες η πατρίδα της! Δείτε τη Χιτόμι να αγωνίζεται στους 3ους αγώνες γυναικών στη Πράγα το 1930

Η Κινούε Χιτόμι σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Kinue Hitomi (人見絹枝) Γεννήθηκε: 1η Ιανουαρίου 1907 στην Οκαγιάμα Πέθανε: 2 Αυγούστου 1931 (24 χρ.) στην Οζάκα Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1928 (Αμστερνταμ): 2η στα 800μ (2.17.6), αποκλείστηκε στον ημιτελικό των 100μ Συμμετοχή στους 2ους αγώνες γυναικών 1926 (Γκέτεμποργκ): 1η στο μήκος (5μ50) 1η στο μήκος άνευ φοράς (2μ49) 2η στον δίσκο (32μ61) 3η στις 100 γυάρδες (12.0) Συμμετοχή στους 3ους αγώνες γυναικών 1930 (Πράγα):1η στο μήκος (5μ90) 2η στο τρίαθλο 3η στον ακοντισμό (60μ) Τα ρεκόρ της 1923 4μ67 (μήκος) 1924 10μ33 (τριπλούν) 1925 11μ35 (τριπλούν) 1926 5μ06 (μήκος), 10μ39 (σφαιροβολία),15.4 (100μ με εμπόδια) 1927 59.0 (400μ), 12.4 (100μ) 1929 24,7 (200μ), 12.0 (100μ)7.5 (60μ) Παγκόσμια ρεκόρ 100μ: 12.2 (Οζάκα, 20 Μαΐου 1928 έως 2 Ιουνίου 1926) Μήκος: 5μ50 (Γκέτεμποργκ 28 Αυγούστου 1926 έως 1η Αυγούστου 1927), 5μ98 (Οζάκα, 20 Μαΐου 1928 έως 30 Ιουλίου 1939) Τριπλούν: 11μ62 (Χάρμπιν-Ιαπωνία 17 Οκτωβρίου 1926 έως 21 Οκτωβρίου 1939)

Μιμούν Αλέν, Γάλλος δρομέας μεγάλων αποστάσεων

Γεννήθηκε: Ελ Ταλέγκ (Αλγερία): 1η Ιανουαρίου 1921

Στη ζωή αξίζει να περιμένεις! Αυτό μπορεί να μας το διδάξει ο Αλέν Μιμούν, ο νικητής του Μαραθωνίου της Μελβούρνης το 1956 και εθνικός ήρωας της Γαλλίας.
Αν ζούσε στις μέρες μας θα φορούσε τη πράσινη φανέλα της Αλγερίας και θα ήταν σούπερ σταρ. Γεννήθηκε όμως το 1921 και αυτομάτως έχασε τη πράσινη φανέλα, αφού η πατρίδα του η Αλγερία ήταν αποικία της Γαλλίας. Έχασε και πολλά άλλα. Όπως κάποια χρόνια αθλητικής δραστηριότητας εξ αιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε που πολέμησε στο πλευρό του στρατηγού Ντε Γκωλ (τραυματίστηκε στη μάχη του Μόντε Καζίνο στην Ιταλία και παρασημοφορήθηκε για τις υπηρεσίες του). Θέλησε να τη δοξάσει όμως τη Γαλλία κι έτσι όπως αυτός ήθελε αθλητικά. Μόλις τελείωσε η λαίλαπα του πολέμου αποφάσισε να επιστρέψει στην μεγάλη του αγάπη τον αθλητισμό. Ήταν ήδη 24 χρόνων όταν άρχισε να σαρώνει τους τίτλους στη Γαλλία. Στις μεγάλες διοργανώσεις όμως έπρεπε και πάλι να περιμένει.

Αιτία ήταν ο «άνθρωπος ατμομηχανή» ο Εμίλ Ζάτοπεκ ο οποίος κυριαρχούσε στις μεγάλες αποστάσεις. Αυτός του στέρησε Ολυμπιακές και Ευρωπαϊκές νίκες. Όμως ο μικροκαμωμένος Μιμούν ήξερε να περιμένει.Κι έφθασε ο Μαραθώνιος δρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης. Ζάτοπεκ και Μιμούν στην αφετηρία. Κάτω από τον καυτό ήλιο (36ο βαθμούς κελσίου έλεγαν τα θερμόμετρα εκείνο το μεσημέρι που δόθηκε η εκκίνηση). Ο Μιμούν ήταν 35 χρόνων κι ο Ζάτοπεκ 34.Ο Μιμούν κατάφερε να μην λειώσει σ’ εκείνο το λιοπύρι. Ίσως τον βοήθησε και η καταγωγή του. Επιτέλους έκοβε πρώτος το νήμα. Όλοι χειροκροτούσαν τον Ολυμπιονίκη που ήξερε να περιμένει. Κι αυτός με τη σειρά του περίμενε τον φίλο του τον Εμίλ να τερματίσει. Ο Ζάτοπεκ κατατάχτηκε 6ος, αλλά μέσα στη ζάλη της προσπάθειας δεν κατάλαβε ότι ο φίλος του είχε κερδίσει.
- Γιατί δεν με συγχαίρεις; είπε στο Μιμούν
- Όχι, εσύ πρέπει να με συγχαρείς. Είμαι Ολυμπιονίκης, του απάντησε γεμάτος περηφάνια. Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν.
Εκείνο το χρυσό μετάλλιο όμως δεν ήταν η μόνη χαρά του Ολυμπιονίκη. Η γυναίκα του την ίδια μέρα, ίσως και την ίδια ώρα έφερε στον κόσμο το παιδί τους. Το ονόμασαν Ολυμπία σε ανάμνηση της νίκης εκείνης στη μακρινή Αυστραλία.
Ο Μιμούν συνέχισε να τρέχει ακόμα και ως βετεράνος μέχρι το 1971 και φυσικά συνέχισε να κερδίζει τους αντιπάλους του. Το 2004 έτρεξε ως λαμπαδηδρόμος κουβαλώντας την Ολυμπιακή Φλόγα. Ήταν ο κατάλληλος. Η δική του φλόγα δεν θα σβήσει ποτέ!
Δείτε: Ο Αλέν Μιμούν θυμάται τον Μαραθώνιο της Μελβούρνης εδώ

Ο Μιμούν στις μεγάλες διοργανώσεις1948 Ολυμπιακοί 2ος στα 10.000μ (30.47.4)
1950 Ευρωπαϊκοί 2ος στα 5.000μ (14.26.0) και 2ος στα 10.000μ (30.21.0)
1952 Ολυμπιακοί 2ος στα 5.000μ (14.07.4) και 2ος στα 10.000μ (29.32.8)
1956 Ολυμπιακοί 1ος στον Μαραθώνιο (2:25.00)

Ο Φρανσουά Μιτεράν τιμά τον Αλέν Μιμούν στο Προεδρικό Μέγαρο (επάνω) και το 2004 ο ήρωάς μας λαμπαδηδρόμος (δεξιά)